Wat een bevrijding om niet meer te hoeven vechten tegen wat ik voel. Vroeger dacht ik dat ik ‘sterk’ moest zijn door alles weg te stoppen. Boosheid, verdriet, frustratie. Hup, onder het tapijt. Maar weet je wat dat deed? Het vrat energie. Het maakte me moe, onrustig en ik voelde me steeds verder verwijderd van mezelf.
Tot ik ontdekte dat voelen niet betekent dat ik zwak ben. Het betekent dat ik leef. En dat ik mezelf toesta om echt aanwezig te zijn in mijn eigen leven. Niet als toeschouwer, maar als deelnemer. Zonder oordeel. Gewoon voelen wat er is.
Hoe ik dat heb geleerd? Niet door alles te analyseren of op te lossen, maar juist door te vertragen.
Elke dag stel ik mezelf heel even deze simpele vraag: “Wat voel ik nu écht?”
Zonder het weg te redeneren. Zonder mezelf te veroordelen. Alleen waarnemen.
Waanzinnige kleine acties die het verschil maken:
– Een paar keer diep ademen en voelen waar de spanning in mijn lijf zit.
– In plaats van scrollen, even mijn hand op mijn hart leggen en zachtjes zeggen: “Het is oké.”
– Een gevoel de ruimte geven door het van me af te schrijven, ongefilterd, zonder komma’s of punten.
– Elke avond één zin noteren: “Vandaag voelde ik… en dat was helemaal oké.”
Deze kleine momenten maken een wereld van verschil. Ze helpen me om mijn binnenwereld serieus te nemen. En daardoor voel ik me rustiger, lichter, en veel meer verbonden met wie ik werkelijk ben.
Misschien denk je: “Maar als ik écht ga voelen, raak ik dan niet overspoeld?”
Begrijpelijk. Maar het tegendeel is waar. Juist door te voelen ontlaadt het. Gevoelens willen erkend worden, niet onderdrukt. Ze willen even aankloppen en zeggen: “Hé, ik ben er, kijk even naar mij.” En als je dat doet, dan lossen ze vaak vanzelf op of veranderen van vorm.
Waarom ik hiermee begon? Omdat ik me steeds leger ging voelen terwijl ik deed alsof alles oké was. Tot ik besefte: ik hoef niet alles te fixen. Ik hoef alleen maar eerlijk te zijn over wat er in mij leeft.
Je hoeft je gevoelens niet te onderdrukken.
Je hoeft ze alleen maar toe te laten. Zonder oordeel. Met zachtheid.
Want pas als je durft te voelen wat je voelt, kun je echt vrij zijn.
Blijf voelen. Juist als het ongemakkelijk is.
Reactie plaatsen
Reacties