Er was een tijd dat mijn hoofd nooit stil was. Gedachten over wat allemaal nog moest en wat allemaal niet goed was of wat anders moest vochten om voorrang in mijn hoofd. Ik stond altijd ‘aan’. Overal om me heen voelde ik de druk, de onrust, de hectiek, de prikkels . Misschien herken jij dat ook wel: de dagen lijken gevuld te zijn met meer to-do's dan in een dag passen, de prikkels zijn overal. Echte rust voelt heel ver weg. En op die momentjes van 'tijd voor jezelf' ben je meer bezig met wat je nog moet doen dan dat je werkelijk even een moment voor jezelf hebt en ook echt helemaal kunt ontspannen. Niet het verplichte ontspannen van samen op een feestje zitten of sporten, maar het ontspannen dat je even helemaal niet nadenkt, even niet hoeft te zijn of zeggen of doen wat er van je verwacht wordt.